- nieudolnie
- nieudolnie {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł. {{/stl_8}}{{stl_7}}'w sposób nieudolny; nieporadnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nieudolnie przetłumaczona książka. Nieudolnie kłamać, tańczyć. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
nieudolnie
Look at other dictionaries:
nieudolnie — «w sposób nieudolny; niezdarnie, nieporadnie» Nieudolnie napisany list. Nieudolnie zrobiony film. Nieudolnie przemawiać … Słownik języka polskiego
klecić — ndk VIa, klecićcę, klecićcisz, kleć, klecićcił, klecićcony «budować coś pospiesznie, nieudolnie, byle jak» Klecił naprędce skrzynkę na narzędzia. przen. «tworzyć, układać z trudem, nieudolnie» Klecić wiersze … Słownik języka polskiego
niezgrabny — niezgrabnyni 1. «zbudowany nieproporcjonalnie, niekształtny» Niezgrabna dziewczyna. Niezgrabne nogi. 2. «odznaczający się brakiem zręczności, nieudolnie coś wykonujący; niezręczny, niezdarny» Niezgrabny tancerz. Ktoś jest niezgrabny w ruchach, w… … Słownik języka polskiego
gruby — 1. Coś jest szyte grubymi nićmi «o grze, intrydze, manipulacji itp. prowadzonej nieudolnie, łatwej do zdemaskowania»: W to ostatnie łgarstwo, szyte zbyt grubymi nićmi, nie uwierzyliśmy. M. Kuczyński, Czeluść. 2. Gruba (grubsza) gra, sprawa «gra… … Słownik frazeologiczny
bazgrać — ndk IX, bazgraćgrzę, bazgraćgrze, bazgrz a. bazgraj, bazgraćał, bazgraćany «pisać niestarannie, niewyraźnie; nieudolnie rysować, malować, kreślić jakieś zygzaki; gryzmolić» Bazgrać po papierze, w zeszycie. ◊ Bazgrać jak kura pazurem «pisać bardzo … Słownik języka polskiego
bazgrała — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. bazgrałaale; lm M. bazgrałały, D. bazgrałaał (także: DB. bazgrałałów tylko o mężczyznach) pot. «ten, co bazgrze, pisze nieporządnie, niewyraźnie, nieudolnie rysuje, kreśli coś» List tego bazgrały jest nie do odczytania … Słownik języka polskiego
bazgrolić — ndk VIa, bazgrolićlę, bazgrolićlisz, bazgrolićol, bazgrolićlił pot. «pisać, rysować itp. niestarannie, niewyraźnie, nieudolnie; gryzmolić, bazgrać» Bazgrolił w notesie … Słownik języka polskiego
bąkać — ndk I, bąkaćam, bąkaćasz, bąkaćają, bąkaćaj, bąkaćał, bąkaćany bąknąć dk Va, bąkaćnę, bąkaćniesz, bąkaćnij, bąkaćnął, bąkaćnęła, bąkaćnęli, bąkaćnięty, bąkaćnąwszy 1. «mówić niewyraźnie, cicho; czytać nieudolnie» Bąkać coś cicho, pod nosem.… … Słownik języka polskiego
chrzanić — ndk VIa, chrzanićnię, chrzanićnisz, chrzań, chrzanićnił, chrzanićniony 1. wulg. «mówić głupstwa, pleść bzdury; bredzić, ględzić» 2. wulg. «robić coś źle, nieudolnie; partaczyć» … Słownik języka polskiego
ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… … Słownik języka polskiego
